استنشاق یکی از راه‌های مهمی است که از طریق آن انسان می‌تواند با نانواشیاء طبیعی، ناخواسته و مهندسی شده و انبوهه‌ها و کلوخه‌های آنها (NOAA) تماس یابد. با توجه به تفاوت‌های فیزیولوژیکی کاراندام شناختی، زیست شیمیایی و کالبدشناختی بین انسان و حیوان و همچنین زمان، هزینه و تعداد قابل توجه حیوانات مورد نیاز برای انجام آزمون‌های سمیت درون تنی، تمایل زیادی به تدوین راهبردهای برون تنی برای ارزیابی ریسک مبتنی بر سلولهای انسانی و سازوکارهای سمیت وجود دارد. توصیه می‌شود برای فراهم شدن امکان مقایسه نتایج سنجش برون تنی و اثرات درون تنی مشاهده شده پس از استنشاق NOAA پارامترهای خاصی در نظر گرفته شود از جمله: الف – انتخاب نوع سلول ب- مشخصه‌یابی NOAA در طول سنجش، از جمله دگرگونی‌های چرخه حیات پ- انتخاب غلظت نانواشیاء مربوط به مواجهه‌های انسانی ت- تولید شکلی از NOAA که مواجهات انسانی را شبیه‌سازی می‌کند؛ ث- استفاده از پراکنده‌ساز مرتبط؛ ج – استفاده از حالت مناسب مواجهه غوطه‌وری یا واسط مایع-هوا) و مدت زمان مواجهه. این استاندارد شامل توصیف پارامترهای اشاره شده در بالا با توجه به استفاده از راهبردهای مبتنی بر آزمون‌های برون تنی برای ارزیابی جنبه‌های خاص مربوط به سمیت استنشاقی NOAA است. به عنوان مثال برای مطالعات استنشاقی انتخاب تجهیزات مناسب برای تولید، مواجهه و مشخصه‌یابی نانواشیاء بسیار مهم است. این استاندارد شامل اطلاعاتی در مورد محفظه‌های مواجهه هواسل برون تنی و مدل‌های زیستی در دسترس است که برای ارزیابی سمیت استنشاقی NOAA استفاده می‌شود. این استاندارد شامل جزئیات مربوط به فنون تولید هواسل یا مشخصه‌یابی نانومواد خاص NMs . دگرگونی‌های چرخه حیات آنها در آزمون درون تنی نمی‌شود مروری بر تولید هواسل Ms و آزمون درون تنی در استاندارد 19601 ISO/TR ارائه شده است.