دستگاه‌های ذخیره‌سازی انرژی الکتریکی در خیلی از کاربردها مانند جابه جایی ادوات الکترونیکی قابل حمل خودرو و هواپیمای الکتریکی مورد استفاده قرار می‌گیرد توسعه سریع در این بازار تقاضای زیادی برای‌ دستگاه‌های با کارایی بالا که خواص اصلی توسط مواد الکترود آنها تعیین می‌گردد را موجب شده است. محتوای کربن تأثیر قابل توجهی در عملکرد و کیفیت مواد الکترود دارد کربن به عنوان یک عامل هدایت‌کننده بهبود عملکرد رسانایی بین ذرات را انجام می‌د‌هد بنابراین مقداری مناسب از کربن مورد نیاز است. هنگامی که مقدار آن کافی نباشد ممکن است رسانایی به طور مؤثری بهبود نیافته و این موضوع موجب مقاومت داخلی بالا تخلیه کم و یا ظرفیت کم می‌گردد که میتواند سبب عملکرد ضعیف و طول عمر پایین آن شود. از سوی دیگر محتوای بالای کربن تمایل به جمع شدن و انبوهه شدن دارد و جداسازی آن را مشکل می‌کند که ممکن است سبب مشکلاتی در فرآیند تولید گردد. کربن بیش از حد می‌تواند چگالی توان باتری‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد چون کربن ظرفیت مخصوص نسبتاً کمی دارد. هرچند پودر نانومقیاس می‌تواند به راحتی با جریان گاز در محفظه کوره جریان یابد که بر تعیین مقدار کربن مؤثر بوده و ممکن است باعث آلودگی سامانه آزمون گردد. این استاندارد روشی برای اندازه‌گیری محتوای کربن نانو مواد الکترودی که در دستگاه‌های ذخیره‌سازی انرژی الکتریکی استفاده می‌شود و برای ارزیابی بهترین ترکیب مواد چندسازه‌ای در نانو الکترودها را ارائه می‌نماید استفاده از این روش مقایسه نتایج حاصل از گروه‌های تحقیقاتی مختلف را فراهم می‌سازد. این روش برای مقایسه محتوای کربن مواد چندسازهای با الکترودهای نانو مواد در مرحله مطالعه و نه برای ارزیابی الکترود در محصول نهایی در نظر گرفته شده است. این روش برای نانوموادی که نمایش عملکرد یا کارکرد آنها فقط با فناوری نانو امکان‌پذیر است کاربرد دارد. که تعمداً به مواد چندسازه‌ای جهت بهبود عملکرد دستگاه‌های ذخیره‌سازی انرژی الکتریکی افزوده می‌شوند. این استاندارد یک قسمت از مجموعه استانداردهای ایران شماره ۱۹۷۵۸ می‌باشد.